ညိဳစုိင္း (e-mail) မွတဆင့္ေပးပုိ႔တဲ့ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။ကဗ်ာအမည္မပါ ေသာေၾကာင့္ “ထေလာ့ျမန္မာ”ဟုသာေပးလုိက္ပါသည္။အကယ္၍ ကဗ်ာအမည္သိသည္ရွိေသာ္ ေဖာ္ျပေပးေစလုိပါတယ္။
တို႔ရြာတို႔ေျမ တို႔ရြာေျမဝယ္
ေစတီ စပါးမ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလည္း တမြဲမြဲနဲ႔
ဆင္းရဲ ကာလႀကာလွ်င္
ယာစကားမ်ိဳး တညႈိးညိႈးႏွင့္
ပုထုိး ျမင့္ေမာင္း ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းႀကား
လွည့္လည္သြားလ်က္
မစားေလရ ဝမ္းမဝ၍
ဆြမ္းမွ် မတင္ႏုိင္ရွိမည္တည္း။
ထေလာ့ျမန္မာ အိုျမန္မာတို႔
တို႔ရြာတို႔ေျမ တို႔ရြာေျမဝယ္
ေရခ်ိဳေသာက္ရန္ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္
သီႏွံခ်ိဳပ်ား မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလည္း တမြဲမြဲနဲ႔
ဆင္းရဲ ကာလႀကာလွ်င္
ျမင္သာျမင္ရ မစားရ၍
ေတာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။
ထေလာ့ျမန္မာ ျမန္မာထေလာ့
အားမေပ်ာ့ႏွင့္ မေလွ်ာ့လံု႔လ
သူကစ၍ ငါကအားလံုး
လက္ရုံးျမားေျမာင္ ညဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္
စြမ္းေဆာင္ႀကေလ ေဆာင္ႀကေလေလာ့
ဤေျမဤရြာ ဘယ္သူ႔ရြာလဲ
ဤယာစပါး ဘယ္သူ႔စပါးလဲ
ထားေလာ့တာဝန္ ပြန္ေလာ့လုပ္ငန္း
ညဏ္ေရွ႔ပန္း၍
တဝမ္းတစိတ္ ညီေစသတည္း။